verschenen in rapportage VN-verdrag CRPD 2019

Samen met collega Krista Kroon interviewde ik een aantal ervaringsdeskundigen over de implementatie van het VN-verdrag Handicap in Nederland. Hoe staat het ervoor met de toegankelijkheid van onderwijs, openbaar vervoer, winkels, horeca, zakelijke dienstverlening en recreatie?

Een daarvan was Ricardo, die vertelde over zijn school.

Onderwijs

‘Voor iedereen hebben ze hier een andere oplossing’

Ricardo Span (19 )uit Hollandse Veld zit op voetbal en gaat naar school op De Windroos in Hoogeveen. Dat is een ‘cluster 3-school’ voor zeer moeilijk lerende kinderen, kinderen met een ernstige meervoudige beperking en langdurig zieke kinderen. De Windroos zit samen met een school voor regulier praktijkonderwijs in één gebouw.

‘Door mijn leerbeperking ben ik snel uit mijn hoofd en moet ik sommige dingen nog eens extra uitgelegd krijgen. Vroeger ging ik naar de gewone basisschool in mijn dorp. Dat was veel te moeilijk, volgens mijn moeder, omdat ik daar allemaal dingen moest leren die ik helemaal niet kon. Nadat ik tests had gedaan zeiden ze: misschien moet je naar een andere school. Toen kon ik hier op De Windroos terecht. Ik denk dat ik ongeveer zes of zeven jaar was toen ik van school veranderde.

Oprecht leuk

Op onze school is iedereen anders, iedereen heeft z’n eigen dingetje of beperking. Als je iets niet snapt, stap je gewoon naar de juf toe. Ik volg nu elke maandag kooklessen op de gewone praktijkschool in hetzelfde gebouw, het Roelof van Echten College. Ik heb er nieuwe mensen leren kennen. Iedereen is verschillend, de een is wat drukker, de ander wat rustiger. ‘s Ochtends wordt alles uitgelegd, soms ga ik mee boodschappen doen. We maken bijvoorbeeld pizzabroodjes en broodjes gezond die leerlingen in de kantine kunnen kopen. Mijn lievelingseten is een puddingbroodje. Het is leuk om iets te doen wat je oprecht leuk vindt. Als je hoort dat het eten dat je klaarmaakt goed smaakt, dan doet dat iets met je.

Ze houden op De Windroos rekening met verschillen. Ik kan bijvoorbeeld prima functioneren zonder extra begeleiding, als ze zeggen: goh, Ricardo, dat moet je zo en zo doen, dan lukt het. Maar dat is niet bij iedereen zo. Iemand met Down moet je bijvoorbeeld geen rekensommen met getallen van duizend opgeven. Zo bedenken ze voor iedereen weer een andere oplossing.

Geen onderscheid

Dit is mijn laatste jaar. Ik krijg hier alleen een certificaat mee, dus ik moet verder gaan leren. Misschien ga ik hierna een koksopleiding doen op een praktijkschool in Hoogeveen of Meppel. Omdat ik leren moeilijk vind, moet de school maar even meedenken. Ik denk dat ik het wel kan, ik ben heel leergierig. Als ik iets echt leuk vind, kan ik het me snel eigen maken. Boeken vind ik een beetje saai, het is leuker als iemand gewoon voordoet wat ik moet doen.

Wat ik goed vind aan de combinatie van twee soorten scholen is dat je elkaar tegenkomt en dat er geen onderscheid is. Dat je gewoon “hallo” tegen elkaar zegt. Omdat wij van De Windroos in dezelfde kantine als die van de praktijkschool zitten, kunnen we aan elkaar wennen. Sommige kinderen denken misschien eerst: dat zal wel een raar kind zijn, hij komt van het speciaal onderwijs. Maar dan leren ze je kennen en doen ze gewoon normaal. Daardoor zijn er minder vooroordelen.’